De tweede week

Een week achter de rug met dubbele gevoelens. Maandags hadden we een lunch die erg pittig was. Mijn maag vond het net even te veel van het goede en ik ben de hele week ziek geweest. De eerste twee dagen op bed blijven liggen en daarna wel met de jongens activiteiten gedaan. Vanaf vrijdag ging het stukken beter. Omdat ik mij een beetje op de achtergrond hield, was ik veel aan het observeren. Er vielen een aantal dingen op; zoals hoe de kinderen en leiding drinken. Zij doen dat niet met de beter naar de mond toe, maar ze gieten het water (wat ze het meeste drinken) in hun mond. Verder zijn er nog meer dingen die mij verbazen. Indiase mensen zeggen geen ja, maar gaan met hun hoofd een aantal keer heen en weer. Nu ben ik erachter dat het ja betekent, maar in het begin dacht ik dat ze steeds nee bedoelde. Er verwarrend als je dat niet weet. Verder lopen er kippen, eenden, hanen, muizen en eekhoorns rond over het terrein waar de kinderen voetballen en spelen. De kippen zijn nuttig, omdat ze eieren leggen. Verder zie ik alleen maar nadelen, omdat ze gewoon overal poepen en plassen. Daarna, als het opgedroogd is,lopen de kinderen er overheen. Lijkt mij niet helemaal hygiënisch, maar goed. Waar ik nog erg aan moet wennen is het lopen op blote voeten de hele dag. In de zaal waar de kinderen alles doet, wordt er verwacht dat je geen schoenen aan hebt. Dat doe ik dan ook niet, maar het is wel wennen. Ook het eten doen ze op de grond, in kleermakerszit en met hun handen. Iets waar ik moeite mee heb. Wanneer je klaar bent met eten is het zo moeilijk om weer op te staan. Strompelend ga ik dan naar de wasbak om mijn bord af te wassen. 

Er komen regelmatig mensen langs, die eten komen brengen. Paul, de directeur van het project, vertelde ons dat de Indiase mensen steeds meer komen doneren. Dit doen ze dan niet in de vorm van geld, maar in het maken en brengen van eten. Vaak zijn de sponsoren jarig en die komen dan met de hele familie eten brengen. Ik denk dat dit de afgelopen week 5 keer is gebeurd. Heb al een verschillende keren lunch, tussendoortje (een bladerdeeg hapje) en avondeten gehad. Zij maken zo veel eten, dat we er meerdere dagen mee kunnen doen. Die jongens hier eten heel veel. Ik niet, en krijg vaak heel veel op mijn bord. Ik zeg steeds een klein beetje, maar dat vonden ze maar niets. Nu beginnen ze het te begrijpen, want het is zonde als het weg wordt gegooid omdat ik het niet op kan. Maar de kinderen vinden het erg grappig. Elke keer weer wordt er naar mijn bord gekeken en wordt ik uitgelachen. De kinderen vragen dan als ik het op heb: Full? En dan komen ze niet meer bij van het lachen. 

Op donderdag zag ik dan eindelijk het meisjesproject. Het verschilt niet veel van de jongens, maar een keer andere gezichten vond ik fijn. We werden helemaal begeleid door een man die hier op kantoor werkt. Hij vertelde welke bus we moesten nemen en hoe we moesten lopen. Onderweg kwamen we een meisje tegen die goed Engels sprak. Tijdens het gesprek met haar bleek ze tegenover het meisjesproject te wonen. Ze was heel enthousiast en wilt ons meenemen naar de mooie plekken van Chennai. We moesten ook haar huis zien, iedereen van haar familie was thuis en er werd eten aangeboden. Dit hebben we niet aangepakt, omdat het al kwart over 6 was en we zo terug moesten naar het jongensproject. De mensen waren gastvrij en we moesten zeker terug komen. Het meisje, waar ik de naam niet meer van weet, heeft gezegd dat ze langs het jongensproject komt om ons op te zoeken. Ik ben benieuwd of ze dat doet, ik zou het

leuk vinden.

De lokale bevolking vindt het erg leuk dat wij er zijn. Er wordt, wanneer we een rondje gaan lopen om de buurt te verkennen, naar ons gekeken en mensen vragen om selfies te maken. Ze zien waarschijnlijk niet zo vaak ‘witte’ mensen. Ik was hier al voor gewaarschuwd.

Het contact met de kinderen verloopt  steeds beter. Communiceren gaat goed en we hebben ze een nieuw kaartspel geleerd. We hebben het de hele dag gespeeld, tot het moment kwam dat de oude man zei dat we het niet mochten spelen. De speelkaarten die wij gebruiken worden in India gebruikt om te gokken. Het wordt geassocieerd met casino’s en dat willen ze op het project niet hebben. De kaarten moesten dus weg. De kinderen vonden het spelletje erg leuk dus (het was kwartetten met kaarten)

 dus gaan nu een andere manier bedenken om het spel te maken, met kaarten die wel mogen.

Foto's maken vinden ze erg leuk!