Slobberwijken en Mahabalipuram

Zo weer een berichtje uit het warme India. Ik merk dat het steeds warmer wordt hier. Niet dat ik het erg vind ;).

Maandag een brief gehad van mam, erg blij mee. Weer iets van thuis gekregen. Morgen zit ik hier een maand. Deze maand is achteraf best snel gegaan.

Water halen

Deze week ging een van de stafleden naar de slobberwijken en ik ging mee. Niet precies duidelijk wat we gingen doen, liepen we door India. Dit was hoe ik India voorstelde. Huizen schots en scheef, geen elektriciteit. Deze vrachtwagens reden er veel door de straat zodat mensen water kunnen halen. Ik zeg trouwens wel huizen, maar het waren eigenlijk kleine doorgangen waar de mensen in leven. Toen ik daar liep dacht ik aan de jongens die worden opgevangen bij Karunalaya. Vele van hen hebben zo geleefd en misschien nog wel erger. Hier is gewoon stromend water en elektriciteit. Zij hoeven niet op de grond te slapen en hebben een dak boven hun hoofd. Terwijl ik met wat mensen uit de wijk aan het praten was, was er een medewerkster van Karunalaya die allerlei moeders bij elkaar riep. Langzaamaan werd het duidelijk waarom wij naar deze wijk zijn gegaan. Deze moeders hebben allemaal dochters die voetbaltraining volgen bij ons op het project. Dit is een veilige ruimte voor deze meiden om aan hun vaardigheden te werken. Karunalaya wilt op hun beurt proberen om kinderen van straat te houden en de moeders willen graag dat de kinderen fatsoenlijk kunnen opgroeien, een win-win situatie. Er is een coach aanwezig die hen leert om te voetballen. Daarnaast werken de kinderen aan hun sociale vaardigheden en fysieke conditie tijdens deze training. Natuurlijk vinden de meiden het ook leuk om te doen. De werkneemster vertelde verder aan de ouders (moeders, ik heb geen vaders gezien) dat het voetbal een uitlaatklep kan zijn voor de meiden. Hierdoor kunnen de schoolprestaties verbetert worden en is er minder tijd om met de ‘verkeerde’ mensen om te gaan. O

Bijeenkomst

ok probeerde deze vrouw de moeders te overtuigen dat school heel belangrijk is. Ze benadrukte dat het helpen met huiswerk en het stimuleren om naar school te gaan, een betere toekomst biedt. Tijdens deze ‘bijeenkomst’ moesten alle moeder (zoals te zien op de foto) op de grond zitten. Wij als westerse gasten kregen een stoel aangeboden. Ik vond het erg ongemakkelijk omdat ik niet beter ben dan hen. Maar zij zien het anders en voelen dat wij gasten zijn die goed moeten worden behandeld. Dit werd na de bijeenkomst duidelijk doordat er eten en drinken werd aangeboden. Deze mensen hebben bijna niets en dan nog iets uit willen geven aan ons. Ik vond het een vreselijke plek waar ik niet zou willen wonen, maar deze mensen zijn niet anders gewent. Toen ze ons zagen kwam er een glimlach op hun gezicht en begonnen ze in Tamil een heel verhaal. Ik heb bewondering voor hen!

Het vieze voetbalveld

Naast het voetbalveld bij Karunalaya krijgen de kinderen ook les op een ander voetbalveld. Dat was bedolven onder het puin en er waren hele kleine goaltjes. Niet een plek waar je je kind heen wilt sturen, maar de ouders vonden het goed omdat ze weten dat de meiden veel van de training leren.

Voetbaltoernooi

Op zaterdag werd het mij helemaal duidelijk waarom we naar de wijk waren geweest. Er was namelijk in samenwerking met verschillende organisaties, waaronder Karunalaya, een voetbaltoernooi georganiseerd waar de meiden en de jongens aan mee mochten doen. Ook daar mochten we bij kijken. Ik heb een leuke dag gehad, meer zeer vermoeiend. Omdat Bo en ik gasten waren, moesten we een hand geven aan elke jongen en meisje die ging spelen. Een hand geven en de naam zeggen, vervolgens naar de volgende. Ik heb voor mijn gevoel wel 100 handen geschud, pff. Ook een aantal jongens en meiden van Karunalaya speelden mee, hen natuurlijk flink aangemoedigd. Maar in de brandende zon was het een vermoeiende dag.

Mahabalipuram

Zondags kwamen er 2 vrijwilligers die voor ons op dit project hebben gezeten. Zij hebben een maand gereisd en vliegen van de week terug naar Nederland. Zij zijn 4 maanden met de jongens geweest en hebben flinke indruk achtergelaten. De jongens waren ook super blij om hen te zien. Zondag met z’n alle spelletjes gespeeld en maandag met 1 van die meiden naar een oud historisch stadje geweest: Mahabalipuram. Daar waren 2 mooie tempels maar verder was het niet heel bijzonder. Wel een hele leuke dag gehad! Ik vond het fijn om met hen te praten over wat hier allemaal speelt. Ik heb namelijk twijfels over deze plek. Zeker omdat ik hier stage loop en eigenlijk niet aan mijn opdrachten kan werken. Vandaar dat Bo en ik in gesprek willen gaan met onze docent hierover. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat.

Verder gaat het met mijn oorpijn beter. De pijn is weg. Helaas zit hij nog wel dicht waardoor ik nog steeds niet alles hoor.

Staan leuke dingen op de planning. Vrijdag naar Bangalore om Holi te vieren met de meiden van school. Aan het eind van deze maand naar Puducherry! 

Selfieeeeee