Zo, alweer een tijdje geleden dat ik jullie iets heb laten weten. Ondertussen niet veel veel gebeurd hoor. Afgelopen weekend zijn Gert-Jan en Els geweest omdat we vrijdag naar het waterpark gingen. Ook de meiden van school kwamen naar Chennai om te zien hoe het project eruit ziet, het waterpark in te gaan en Chennai te bekijken.
Het waterpark (Kishkinta) was erg leuk. Ik vond het een combinatie tussen een kermis en een waterpark. Met attracties, glijbanen, waterval en zwembaden. Het was heerlijk om in het water te
Zaterdags kwamen de meiden het project zien. En wilde we wat van Chennai zien. Ze hebben de grote shopping mall gezien, verder zijn we niet gekomen haha. Nog lekker gegeten in een chique restaurant waar alles voor je werd opgeschept enz. Het was een geslaagd weekend!
De schoolloopbaan van de kinderen heb ik nu eindelijk een beetje door. Ze beginnen in de 1st standard als ze 4/5 zijn om vervolgens te komen bij 10th standard. Om daar te komen doen de kinderen staatsexamen. Deze kinderen hebben dat nu, van 3 tot 21 april zijn ze kei hard aan het werk om over de gaan naar de volgende 'klas'. Wanneer je bij 10th standard gekomen bent, doe je eindexamen. Deze zijn vorige week afgelopen. Dit hebben we gevierd door. Ijsjes te trakteren. Eind mei komt daar de uitslag van en dan ga je naar 11th standard. Dit is een specifieke klas voor bijvoorbeeld energie, verzorging of techniek. Je score van het eindexamen zorgt ervoor waar je komt. Als je dat haalt kom je bij de laatste 'klas' 12th standard en daarna ga je naar college of universiteit.
Je doet er net zolang over zoals je zelf wilt. Ben je gestopt bij de 6e 'klas' omdat je straatkind geworden bent. Wordt je daarna opgevangen door een organisatie zoals Karunalaya, hoe oud je dan ook bent. Je wordt weer terug naar de 6e 'klas' gezet. De regering heeft gezegd dat iedereen tot 10th standard moet hebben afgerond.
Je doet er net zolang over zoals je zelf wilt. Ben je gestopt bij de 6e 'klas' omdat je straatkind geworden bent. Wordt je daarna opgevangen door een organisatie zoals Karunalaya, hoe oud je dan ook bent. Je wordt weer terug naar de 6e 'klas' gezet. De regering heeft gezegd dat iedereen tot 10th standard moet hebben afgerond.
Verder wilde ik jullie nog wat vertellen over de sponsoren die hier komen. Want de laatste weken zijn het echt zo veel. Deze mensen komen vaak met de hele familie omdat ze of iets te vieren hebben zoals verjaardag of trouwdag, of ze willen iemand herdenken. Wanneer er een sponsor komt, wordt dat op een bord geschreven zodat men het weet. Ze brengen altijd eten mee. Enkele keren maken ze dit zelf. Maar vaak is het door een bedrijf gedaan.
Bij elke gelegenheid beginnen we met praysong. Ik ken deze al bijna uit mijn hoofd. Er gaan dan 8 jongens naar voren om het te zingen. De rest blijft zitten. Wanneer dat afgelopen is, gaat de oude man wat vertellen. Over de familie en de gelegenheid. Dit is in Tamil. Daarna doen zij een gebed. Vervolgens zegt de oudste 'Welcome, claps go' en gaan de kinderen in een bepaald ritme klappen om de sponsoren welkom te heten. Hierna moeten we staan. Afhankelijk van de gelegenheid zingen we het verjaardagslied of zijn we een minuut stil. Het eten wordt daarna voor iedereen opgeschept en wordt het gebed voor het eten opgezegd. Er wordt nog 'Thank you, claps go' gezegd en de kinderen klappen weer in het ritme, daarna mogen we eten. Vaak hebben we een verjaardag maar gisteren hadden we een familie die hun opa wilde herdenken. Deze is een jaar geleden overleden. Tijdens de minuut stilte moest ik heel erg aan mijn eigen opa denken. Deze ontzettende lieve man is op 2 januari overleden. Op dat moment miste ik hem zo. Hoe blij opa altijd was als we kwamen. Ik weet nog goed dat voordat ik weg ging met hem, oma en mama uit eten ging. Hij vertelde hoe hij oma had ontmoet en hoe hun leven vervolgens samen kwamen. Tijdens die minuut stilte dacht ik aan dit moment en mijn lieve opa die bij mij is hier in India. Die trots is op mij. Die avond heb ik even in mijn boekje gekeken waar alle dierbare in hebben geschreven. Gelukkig ook nog mijn opa, vlak voordat hij overleed. Ik denk aan u!
Bij elke gelegenheid beginnen we met praysong. Ik ken deze al bijna uit mijn hoofd. Er gaan dan 8 jongens naar voren om het te zingen. De rest blijft zitten. Wanneer dat afgelopen is, gaat de oude man wat vertellen. Over de familie en de gelegenheid. Dit is in Tamil. Daarna doen zij een gebed. Vervolgens zegt de oudste 'Welcome, claps go' en gaan de kinderen in een bepaald ritme klappen om de sponsoren welkom te heten. Hierna moeten we staan. Afhankelijk van de gelegenheid zingen we het verjaardagslied of zijn we een minuut stil. Het eten wordt daarna voor iedereen opgeschept en wordt het gebed voor het eten opgezegd. Er wordt nog 'Thank you, claps go' gezegd en de kinderen klappen weer in het ritme, daarna mogen we eten. Vaak hebben we een verjaardag maar gisteren hadden we een familie die hun opa wilde herdenken. Deze is een jaar geleden overleden. Tijdens de minuut stilte moest ik heel erg aan mijn eigen opa denken. Deze ontzettende lieve man is op 2 januari overleden. Op dat moment miste ik hem zo. Hoe blij opa altijd was als we kwamen. Ik weet nog goed dat voordat ik weg ging met hem, oma en mama uit eten ging. Hij vertelde hoe hij oma had ontmoet en hoe hun leven vervolgens samen kwamen. Tijdens die minuut stilte dacht ik aan dit moment en mijn lieve opa die bij mij is hier in India. Die trots is op mij. Die avond heb ik even in mijn boekje gekeken waar alle dierbare in hebben geschreven. Gelukkig ook nog mijn opa, vlak voordat hij overleed. Ik denk aan u!
Reacties
Een reactie posten